دنیز یکساله شد – نقد و نظر (5)
دنیز و فرهنگ و ادبیات مردمی
دکتر محمد علی ضیائی - استاد دانشکاه، نویسنده
پارسال همین روزها دنیز متولد شد. بعضی با شادمانی تولدش را به فال نیک گرفتند، بعضی با نوعی تردید و ناباوری به این مولود فرهنگی نگاه کردند. بعضی نیم نگاهی به مشکلات سر راه این گونه طفلها (نشریات) انداختند و با تمسخر، مرگ زودهنگامش را پیش بینی کردند! اما این طفل، نام »دنیز« را بر خود داشت و می بایست دنیز گونه زندگی می کرد. پا به اقیانوس بی کران ادبیات فارسی و ترکی گذاشت. گاه به میدان های مین گذاری شده معضلات فرهنگی وارد شد. در حد توان و با زبانی تازه گشوده شده از موفقیت های شهری و استانی و کشوری سخن گفت، در روزهای موفقیت و حماسه، همراه با مردم خندید و در سوگ ها و تلخی ها قلمش را گریاند.
اینک این کودک ، یک ساله شده است و در برابر غول های مطبوعاتی داخل و خارج از کشور تنها می تواند به شیرین زبانیش، صداقتش و راستگوییش تکیه کند. »دنیز« به معنی دریاست و دریا باید از هر آلودگی احتمالی به دور باشد. متصل به دریای بی پایان مردم باشد. همچنان از دردها بگوید و صادقانه در کنار مسئولان استانی به ارائه راه کارها بپردازد. بر سر سفره ی فرهنگ و ادبیات این مردم بنشیند و همزمان با بهره گیری از مائده های الهی، دیگران را نیز از این سرچشمه ها سیراب کند.
او باید دلی به گستردگی ایمان مردم و به وسعت بزرگی این ملت داشته باشد. هر چه باشد او دنیز است. یک دنیز باید دریادل باشد اگر می خواهد دنیز باقی بماند. امید که چنین باشد. ما به دنیزهای زلال بسیار نیازمندیم ونمی خواهیم دنیزمان خشک شود. برای قلیزاده عزیز و همه آنان که بر ساحل چی چست از دنیز مراقبت می کنند آرزوی توفیق داریم.
منبع: دو هفته نامه «دنیز » شماره 22 - تاریخ نشر 30/6/91